Is het uitwisselen van trouwringen toegestaan?
Bismillaahir-Rahmaanir-Rahiem (In de naam van Allaah, de Erbarmer, de Meest Barmhartige).
Alle lof komt Allaah toe, vrede en zegeningen zij met de Boodschapper van Allaah, zijn familieleden, zijn metgezellen en degenen die zijn leiding volgen.
De moslim is opgedragen om zich als moslim te gedragen en als moslim te leven, ver van alle gewoontes van niet moslims.
Sheych Ibn ‘Oethaimien rahimahoeAllaah zei:
“Ad-Dabla: is een ring die de man aan de vrouw schenkt. Er zijn mensen die de vrouw deze aandoen, wanneer zij trouwt. Deze gewoonte was bij ons onbekend.
Sheych El-Albaanie (moge Allaah hem genadig zijn) zei dat het van de Christenen is overgenomen. Het paar komt bij de priester in de kerk, hij plaatst de ring bij de bruid in haar pink, daarna in de ringvinger daarna in de middenvinger. Ik weet niet precies hoe dat gaat, maar hij (Sheych El-Albaanie) zei dat het een gewoonte van de Christenen is. Het laten hiervan is beter, zodat wij niet anderen gaan na-apen.
En bovendien sommige mensen geloven erin. Hij (de bruidegom) schrijft zijn naam op de ring die hij aan haar wil geven en zij (de bruid) schrijft haar naam op de ring die de man aan doet.
Zij geloven dat zolang de man de ring waarop de naam van zijn vrouw staat draagt en zolang de vrouw de ring waarop de naam van haar man staat draagt, zullen zij nooit uit elkaar gaan. En deze geloofsovertuiging is een soort Shirk (polytheïsme).
En dit behoort tot At-Tiwalah (het dragen van een Talisman). Zij beweren dat door deze te dragen de vrouw geliefder maakt bij haar man, en de man bij zijn vrouw. Deze is een Haraam (verboden) geloofsovertuiging voor twee redenen:
De eerste: dat deze van de christenen is overgenomen;
De tweede: dat wanneer de echtgenoot gelooft dat deze een middel is, die hem met zijn vrouw hecht, dit een soort Shirk is. Daarom zeggen wij dit beter te laten”¹. Einde citaat.
Toevoeging Assidq:
Wat hier opgemerkt moet worden is dat de mensen steeds de grenzen opzoeken. Het begint klein, het lijkt onschuldig, totdat de mensen in grote(re) zonden terecht komen, waarna zij niet meer terug kunnen komen!
Ons advies aan degenen die dit doen, is om Allaah te vrezen. Zij moeten hun heil niet in de gewoontes van anderen gaan zoeken.
Omar Ibn El Khattaab radhiya Allaahoe anhoe zei:
“Voorwaar, wij waren een onderdanig volk (zie een vernederd volk), totdat Allaah ons door de Islaam de macht gaf. En als wij heil buiten de Islaam gaan zoeken, Allaah zal ons (weer) vernederen”².
Betreffende een trouwring, deze bestaat niet in de Islaam. Wat wel bestaat is dat de man zijn vrouw de Mahr (de bruidsschat) verschuldigd is. Of hij het nou in de vorm van een ring, een munt, een geldbedrag, een boomgaard, een wagen, een paard of een kameel geeft, doet er niet toe. Daarnaast kan hij haar ook een cadeau geven.
De trouwring die de mensen vandaag de dag kennen komt niet van de Islaam. En de geleerden hebben daarvoor gewaarschuwd, zich baserend op de overlevering van de Profeet salla Allaahoe aleihi wasallam:
“Wie een (bepaald) volk imiteert (nadoet) behoort tot hen.”³
En Allaah de Verhevene weet het beste.