Bismi Allaahi Ar-Rahmaani Ar-Rahiem
(In de naam van Allaah, de Erbarmer, de Meest Barmhartige).
Alle lof komt Allaah toe, vrede en zegeningen zij met de Boodschapper van Allaah, zijn familieleden, zijn metgezellen en degenen die zijn leiding volgen.
De laatste tijd wordt er veel gesproken over Jihad op de sociale media, vooral onder de afgedwaalde groeperingen. Dit vormt een gevaar voor de jongeren en de vrees bestaat dat sommigen onder hen hun leven gaan wagen door af te reizen naar de gebieden waar er conflicten zijn tussen verschillende volkeren. Dan zal er een situatie ontstaan, vergelijkbaar met die van Al-Qaida, IS (Islamitische Staat) etc. en andere valse en afgedwaalde strijdende groeperingen, met alle gevolgen van dien.
Helaas bestaat er onduidelijkheid en misverstand over de Jihad. Veel mensen, wanneer zij Jihad horen, denken meteen aan de gewapende strijd en het doden van onschuldige mensen, moslims en niet-moslims. Daarom zag Assidq zich genoodzaakt om het onderwerp Jihad zo goed mogelijk te verduidelijken, ten einde de onduidelijkheden en misverstanden met name onder de jongeren de wereld uit te helpen.
Lees in dit artikel:
De Jihad heeft twee betekenissen: een taalkundige- en een termkundige betekenis.
De Taalkundige betekenis:
Ibn El-Athier (overleden 630 H) zei:
“Zich inspannen en uitoefenen wat mogelijk is in woorden of daden”.
Bron: An-Nihaaiah fie Gharib El-Hadieth van Ibn El-Atier.
De termkundige betekenis van de Jihad:
Ibn Hajar (overleden 852 H) zei: het bestrijden van ongelovigen, afvalligen, rebellen en dergelijken door de moslims. Het doel hiervan is om het Woord van Allaah de Verhevene te verheffen.
Bron: Feth El-Baarie van Ibn Hajar 2/6.
Maar Jihad termkundig heeft veel betekenissen, zoals de geleerden dat goed hebben uiteengezet in hun boeken. Allaah de Verhevene heeft gezegd:
{En degenen die strijden voor Ons, zullen Wij zeker leiden naar Onze wegen}.
Soerat El-Ankaboet 69 (Qor-aan 29:69).
De geleerden hebben verklaard dat het vers verwijst naar veel soorten Jihad. Sommigen van hen interpreteerden het in verband met prediking en aanbidding. Anderen interpreteerden het in verband met kennis opdoen en (goede) daden verrichten. En weer anderen interpreteerden het in verband met de gewapende strijd. Er is geen tegenstrijdigheid tussen deze meningen omdat het allemaal vormen van Jihad zijn.
Hier volgt een aantal vormen van Jihad:
Gezien het bovenstaande maken wij op dat Jihad niet alleen strijden tegen bepaalde groepen is maar Jihad heeft meerdere betekenissen.
De verantwoordelijkheid van de Jihad is voorbehouden aan de regeringsleiders (koning, president, Sultan, Emir etc.) of diens vertegenwoordiger. Hij neemt de beslissing om al dan niet tot een gewapende strijd over te gaan. Voor de individuen en zelfs voor de organisaties is hierin absoluut geen rol weggelegd.
De geleerde, Mohammed Ibn Qoedamah El-Maqdisie (overleden 682 AH) zei:
“De kwestie van de Jihad wordt toevertrouwd aan de regeringsleider en zijn Ijtihad. De onderdanen zijn verplicht om hem hierin te gehoorzamen, in alles wat hij nodig acht.”
Hij voegde eraan toe:
“…en als er geen regeringsleider aanwezig is, wordt de Jihad niet nagelaten omdat het voordeel ervan verloren zal gaan door het uitstellen (van de Jihad). En dit gebeurt alleen in zeldzame gevallen of in gevallen van Jihad om de aanvallende vijand af te weren. Omdat mensen (zonder de regeringseider) de chaos niet kunnen hervormen (zonder leiderschap) als hun onwetende mensen de overhand krijgen”.
Omar Ibn El-Khattab zei: “Er is geen Islaam wanneer er geen Jamaa’a is en er is geen Jamaa’a wanneer er geen leiderschap is en er is geen leiderschap, behalve door gehoorzaamheid (aan de leider).”
Overgeleverd door Ad-Darimie.
Bron: Ash-Sharh El-Kabir door El-Maqdisie.
De Profeet salla Allaahoe aleihi wasallam heeft gezegd:
“Maar de regeringsleider is een bewaker achter wie men vecht en men wordt door hem beschermd.”
Bron: Sahieh Moeslim.
Het grootste probleem van deze tijd is dat veel mensen geen verschil maken tussen een ware regeringsleider en een valse. Een ware regeringsleider is degene die aan het hoofd van een regering is en dus een land bestuurt. De koning, de president, de Sultan en de Emir of diens vertegenwoordiger zijn allen ware regeringsleiders. Zij wonen in het land dat zij besturen en zijn bekend onder het volk.
Ibn Taymiah (overleden 728 H) zei:
“De Profeet salla Allaahoe aleihi wasallam beval gehoorzaamheid aan de bekende en bestaande regeringsleiders die de autoriteit hebben om de zaken van mensen te besturen. En beval om niet te gehoorzamen aan niet bestaande en onbekende (regeringsleiders), of aan degene die helemaal geen autoriteit of macht heeft om ook maar iets te doen”.
Bron: Minhaj As-Soennah An-Nabawiyah 1/115.
In de volgende tekst lezen wij over de Jihad wanneer deze in de betekenis van een gewapende strijd wordt vermeld, zowel in de Qor-aan als in de authentieke Soennah van de Profeet Salla Allaahoe aleihi wasallam en overeenkomstig het begrip van de vrome voorgangers onder de Sahaabah en degenen die hen volgden in het goede.
Dit allemaal lezen we in de volgende tekst van Sheych Oebaid El-Djaabirie rahimahoe Allaah.
Hij zei: “De Jihad bestaat uit twee soorten: Jihad Talab en Jihad Daf’“.
Jihad Talab: is de Jihad die de moslims zelf beginnen;
Jihad Daf’: is de Jihad wanneer de moslims zich moeten verdedigen tegen een aanvallende vijand.
De eerste soort Jihad Talab.
“Deze soort Jihad valt onder de verantwoordelijkheid van de regeringsleider. Er mag niet zonder zijn toestemming hieraan begonnen worden. Dit recht is aan hem voorbehouden. Hij alleen mag mensen mobiliseren, het leger voorbereiden, wapens en het vereiste materieel ter beschikking stellen en alles wat daarvoor nodig is om het vaandel van de Islaam en het Woord van Allaah te verheffen (te laten zegevieren). Het (Islamitische) leger wordt gezonden naar de ongelovigen en hen wordt de keus gegeven: ofwel de Islaam accepteren (dat ze moslim worden) of de Djiziah* afdragen. Wanneer zij de keus niet willen maken, dan volgt de Jihad (de oorlog).
*Djiziah: een soort belasting die een niet-moslim moet afdragen aan de Islamitische staat in ruil voor zijn bescherming. Wanneer de moslims in gebreke blijven, betreffende zijn bescherming, krijgt men de betaalde Djiziah terug. Oudere mensen, vrouwen, armen en kinderen zijn ontheven van Djiziah.
Als een regeringsleider met zijn ongelovige buren of anderen een (vredes)verdrag tekent, dan moet het volk dat accepteren. Het volk mag niet daarbuiten gaan handelen. Integendeel, wat de moslimleider met de ongelovigen besloot, of het nu joden, christenen of magiërs waren, of het nu in het oosten of in het westen was, het volk moet dat aanvaarden en uitvoeren. Want hij en degenen om hem heen, waaronder de geleerden en politici hebben meer kennis van de situatie dan wij.
En bij deze weet je dat de vordering van de pedante (zogenaamd wijze) filosofen en groeperingen die tot de Jihad oproepen een rage en dwaling is die niet tot de religie van Allaah behoort. En weet ook dat wat sommige islamitische groeperingen in sommige westerse landen of in de niet- islamitische landen doen aan het doden van mensen en de vernietiging van eigendommen niets met de Jihad te maken heeft. Sterker nog, deze daad behoort niet eens tot de Islaam.
Het is eerder chaos en demagogie. Om deze reden verdienen zij de straffen die zij krijgen van niet-moslims, zoals gevangenneming, ter dood veroordeling en andere straffen. Het is niet toegestaan voor moslimregeringen om de vrijlating van deze mensen te eisen. Maar men moet streven naar verzoening en verbetering en het geven van een belofte van berouw. Tevens moeten zij luisteren en gehoorzaamheid geven aan de moslimregeringsleiders anders worden zij aan hun lot overgelaten. En hieruit blijkt dat wat deze mensen van tijd tot tijd opwerpen, in termen van geschreeuw en agitatie waardoor de volkeren worden aangezet tot chaos, barbarij en demagogie is. Dit leidt alleen tot destabilisatie van de veiligheid en het verspreiden van angst en terreur. En dit maakt absoluut geen deel uit van de religie”.
Tweede soort Jihad: Jihad Daf’ (zich verdedigen tegen de aanvallende vijand).
Dat is strijden tegen de ongelovige aanvallende vijand op de islamitische landen of één daarvan.
En dit kan in twee situaties plaatsvinden:
Het ene geval is: Zij (het volk) kunnen contact opnemen met de regeringsleider van het Islamitische land die bekend staat om zijn redding, bescherming en verdediging. En die over een macht beschikt, dat in staat is om het land te verdedigen. Zij wachten dan op deze hulp.
Het tweede geval: Als de regeringsleider geen zorg toont voor deze zaken maar zijn zorg is alleen het behouden van zijn eigen zetel en die van de mensen om hem heen, of hij zwak is en er geen contact met hem gelegd kan worden, dan moeten zij proberen met de aanvaller te onderhandelen en vredesconvenanten af te sluiten om dat land tegen iedere vorm van agressie te beschermen.
Maar als de vijand weigert te onderhandelen en vrede te accepteren en alleen het land wil veroveren, zijn wil opleggen en het zogenaamde militaire kolonialisme vestigen, dan moeten zij kijken of ze de kracht (macht) hebben om de vijand te bestrijden. Zo ja, dan moeten zij hulp bij Allaah zoeken en de vijand bestrijden. Maar als de moslims geen macht hebben of de vijand wordt bijgestaan door andere machten, dan moeten zij zichzelf en hun Dien (religie) in veiligheid brengen door te vluchten. Dit omdat Jihad Daf’ macht vereist."
Bron: Uitleg Aqiedat Ar-Raziyain, zesde les.
Sheych ‘Oebaid Ibn Abdillaah El-Djaabirie
Zie ook hier
Uit het bovenstaande kunnen wij het volgende concluderen:
Gezien het bovenstaande, zijn de mensen niet verplicht deel te nemen aan Jihad, wanneer zij niet onder de verantwoordelijkheid van een moslimregeringsleider vallen.
Beste moslim jongeren,
Gebruik je verstand en laat je niet misleiden door de valse predikers, laat je niet voor de gek houden door deze afgedwaalde personen. Deze hebben ook zonen en familieleden, die ergens in London, Parijs of Berlijn of in één van de Nederlandse universiteiten hun studies volgen. Maar zij zullen hen nooit naar het front sturen om deel te nemen aan de strijd om vervolgens te sterven voor een vals doel.
Denk aan jouw familieleden die je achterlaat: jouw vrouw, moeder, vader, kinderen als je die hebt, jouw studie en/of baan. Kortom denk aan jouw toekomst in dit leven en je bestemming in het Hiernamaals.
Mocht je beste moslim jongere een plan hebben om dit valse doel te bereiken, bereid je dan voor op de ondervraging bij jouw Heer, Allaah de Verhevene, op de Dag des oordeels.
Graag dit artikel zoveel mogelijk delen, baarak Allaahoe fiekoem.